De pispaal

IK RESPECTEER JE STORM, MAAR HIJ HOORT BIJ JOU

Er komt een moment in je leven dat je een geliefde - je partner, een vriend(in), een broer - in de ogen moet kijken en zowel zachtjes als streng moet zeggen: “Ik ga eerlijk tegen je zijn:

“Ik zal eerlijk tegen je zijn. Vanaf nu laat ik me niet meer meeslepen in de wervelwind van je emoties. Ik respecteer ze, ik begrijp ze, ik eer ze zelfs... maar ze zijn van jou, niet van mij. Ik kan ze niet dragen alsof ze deel uitmaken van mijn ziel, want op deze reis draag ik al mijn eigen emotionele bagage en dat is de enige last die ik kan dragen.

Als je ervoor kiest om in deze storm te blijven, weet dan dat ik er zal zijn, altijd aan je zijde, maar vanuit mijn eigen ruimte, vanuit mijn eigen sereniteit. Ik zal je niet in de steek laten, maar ik zal mezelf ook niet met jou verliezen. Vanuit mijn ankerplaats kan ik een vuurtoren zijn, geen zinkend schip aan jouw zijde.

Ik hou van je en juist omdat ik van je hou, moet ik mijn evenwicht bewaren. Houden van is niet het gewicht van andermans leven op je rug dragen, het is samen voorwaarts gaan, vrij en licht, ieder verantwoordelijk voor onze eigen stormen. Liefde moet niet meer pijn doen dan nodig is; als het oprecht is, bouwt het op, niet vernietigt.

Soms betekent liefhebben ook leren zeggen: “Ik ben er, maar zonder mezelf te vergeten.”